Ιμπν Χαλντούν

(Ibn Khaldun, Τύνιδα 1332 – Κάιρο 1406). Άραβας ιστορικός. Αναφέρεται και ως Ιμπν Καλντούν. Στο Μαρόκο είχε καταλάβει υψηλές θέσεις, φυλακίστηκε όμως από τον σουλτάνο, γιατί θεωρήθηκε ύποπτος για δωροληψία. Μετά τον θάνατο του σουλτάνου αποφυλακίστηκε, αλλά η εχθρότητα του βεζίρη εναντίον του τον ανάγκασε να καταφύγει στην Ισπανία. Εκεί έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές από τον ηγεμόνα της Γρενάδα, γεγονός που προκάλεσε τον φθόνο των μεγιστάνων και o Ι.X. αναγκάστηκε να φύγει και από την Ισπανία. Περιπλανήθηκε σε πολλές χώρες, πριν εγκατασταθεί οριστικά στην Αίγυπτο, όπου διορίστηκε μέγας καδής. Λόγω του πρόωρου θανάτου της γυναίκας του και των παιδιών του σε ναυάγιο, αναζήτησε παρηγοριά στη μελέτη. Αφιερώθηκε τότε στη συγγραφή της ιστορίας των Βερβέρων και των Αράβων της Ισπανίας, που αποτελεί το σημαντικότερο μέρος του μεγάλου έργου του Παγκόσμια ιστορία. Το σύγγραμμα διακρίνεται για την ακρίβεια των πληροφοριών και την αντικειμενικότητά του, ενώ ειδικότερα ο πρόλογος αποτελεί εισαγωγή στη φιλοσοφία της ιστορίας, καλύπτοντας ολόκληρο τόμο. Σημαντικά αποσπάσματα του ιστορικού αυτού έργου έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές και άλλες γλώσσες.